DOUBLE STANDARD

امروز داشتم مصاحبه سی‌ان‌ان را با دو مسلمانی که همراه با خانواده‌هایشان، قبل از پرواز، توسط پلیس، از هواپیما خارج شدند نگاه‌ می‌کردم. یکی از مردان در انتهای مصاحبه گفت که موضوع مهم برای او آن است که هیچ انسانی نباید برای عقیده‌ و دینش مورد تبعیض قرار بگیرد. 

این دو مسلمان در حالی از تبعیض در آمریکا می‌نالند که مسلمانان در آمریکا آزادانه در مساجد عبادت می‌کنند و کسی به خاطر مسلمان بودن به آنها تهمت وابستگی نمی‌بندد. مساجدشان از مالیات معاف اند، می‌توانند به آزادی تبلیغ کنند و هم‌اکنون نیز یکی از بزرگترین خبرگزاریهای این کشور به انعکاس مشکل پیش آمده پرداخته بود.

بعد به یاد سوال وفا مستقیم از احمدی نژاد افتادم که از او پرسیده بود:

با توجه به اینکه او(احمدی‌نژاد) به طور مستمر از پیامبران الهی سخن می‌راند، آیا امید آن هست که در دوره ریاست جمهوری وی کمی از عدالت نصیب بهاییان ایران هم بشود؟ احمدی نژاد با آن وقاحت ذاتی که در او سراغ داریم در جواب پرسید: نام پیامبر بهاییت چیست؟

 کسانی که با عادت های کلامی احمدی نژاد آشنایی دارند می دانند که منظور او از این پرسش آن بود که :نخیر، چون ما دین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسیم، عدالتی هم نصیبشان نخواهد شد.

شاید این از معدود قول‌هایی بود که رئیس جمهور ایران به آن جامه عمل پوشاند. آری، در ایران نه تنها هیچ روزنامه‌ای به انعکاس نظر بهاییان توجهی ندارد، بلکه مطبوعات با دلارهای سرسام آور نفتی دولت، قویا برای دروغ‌پراکنی و ایجاد تبعیض و تنفر بر علیه بهاییان سازماندهی شده اند و هر روز چندین مقاله به نفرت پراکنی بر ضد این اقلیت اختصاص می‌دهند(ببینید).
اینک سوال اساسی آنست که چرا در گفتار و رفتار مسلمانان اینقدر تناقض هست؟ آیا درک این موضوع سخت است که بفهمند که عدالتی که تنها شامل گروه مورد علاقه حاکمان باشد نامش بی عدالتی است؟