فریدون آدمیت در کتاب «ایدولوژی نهضت مشروطه ایران» در اواخر فصل دوم با عنوان «مردم در پرخاش و ستیز» از نا آرامی های پایان دوره ناصرالدین شاه می‌نویسد. در صفحه ۴۷ دو گزارش از وزیر مختار انگلیس می آورد و نتیجه‌گیری‌اش را در پایان در سه بند شرح می‌دهد که بند سوم آن به نظر در مورد زمان ما هم درست می‌آید:
«آن دو گزارش بر روی هم چند نتیجه مهم بدست می‌دهند. یکی استمرار اعتراض عام است علیه دولت ناصری، ... دوم اینکه از تشکل حرکت ملی علیه دستگاه حکومت سخن می‌رود...سوم هراس توهم آلود بیش از اندازه‌ای اذهان را فراگرفته بود. بدین معنی که هر شورشی موجب اشغال مملکت از طرف قوای نظامی بیگانه خواهد گردید! چنان توهمی پیشتر هم بود، پس از این در دوره نهضت مشروطه خواهی هم بود، بلکه در دوره های مختلف تاریخی هم وجود داشت. این عامل روانی همان اندازه که به حرکت های ملی آسیب رسانده، به قدرتهای ارتجاعی حیات بخشیده است.»
مردم ایران قرنها با هراس از اشغال سرزمینشان زیسته‌اند.
«آن دو گزارش بر روی هم چند نتیجه مهم بدست می‌دهند. یکی استمرار اعتراض عام است علیه دولت ناصری، ... دوم اینکه از تشکل حرکت ملی علیه دستگاه حکومت سخن می‌رود...سوم هراس توهم آلود بیش از اندازه‌ای اذهان را فراگرفته بود. بدین معنی که هر شورشی موجب اشغال مملکت از طرف قوای نظامی بیگانه خواهد گردید! چنان توهمی پیشتر هم بود، پس از این در دوره نهضت مشروطه خواهی هم بود، بلکه در دوره های مختلف تاریخی هم وجود داشت. این عامل روانی همان اندازه که به حرکت های ملی آسیب رسانده، به قدرتهای ارتجاعی حیات بخشیده است.»
مردم ایران قرنها با هراس از اشغال سرزمینشان زیسته‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر