بسیاری از دوستان در فیس بوک و در کامنتهای بالاترین این شکست را مایه شرمساری دولت ایران قلمداد کردند. سوال این جاست که اگر در این حکومت عنصری بنام شرم و حیا وجود داشت چرا در وحله اول می‌بایست خود را نامزد چنین منصبی کنند؟ آیا پیشینه حقوق بشریشان برای خودشان مبهم است؟ من به دوستان عزیزی که چنین فکر می‌کنند تضمین می‌دهم که آیت الله خامنه‌ای و محمود احمدی‌نژاد و سایر کارگزاران حکومت عمامه به سرها بسیار وقیح تر از آنند که دچار شرمساری بشوند. اگر قبول ندارید خبر زیر را بخوانید:
کشوری که در آن زنان جزء اموال مردان به حساب می‌آیند، کشوری در آن زنان حق نگهداری از فرزندی که نه ماه در شکم می‌پرورند ندارند، کشوری که در آن زنان حق ورود به یک باشگاه ورزشی را ندارند، کشوری که در آن زنان تنها برای شستن خشتک گهی مردان آفریده می‌شوند، نامزد محافظت از حقوق زنان می‌شود.
ایران در راستای سیاست های ماکیاولیسمی اش در تمام عرصه‌ها اصرار به وارد شدن در حوز‌ه های خاصی دارد. هدف اصلی ایران نه خدمت به موضوع حقوق بشر، که درست برعکس آن یعنی فاسد کردن مبانی این ارزش‌های بین المللی با حضور مسموم خود است. حکومت ایران برای موضوع حقوق بشر از حیث انسانی آن هیچ ارزشی قائل نیست، بلکه مخالف آن است. ایران به این موضوع از دید کسب قدرت و تاثیر گذاری بر روابط بین المللی نگاه می‌کند و بس.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر