از تکاندهنده ترین صحنه‌ها، در رویدادهای پس از انتخابات ۸۸، حمله بی‌رحمانه نظامیان به معترضین با استفاده از سلاح سرد و گرم بود. اسناد بسیاری، شامل عکس و ویدئو و اظهارات بیشمار شاهدان عینی، ابعاد استفاده گسترده نیروهای سپاهی و امنیتی، بسیجیان و شبه نظامیان هودار دولت را از سلاحهای گرم و تیراندازی به سوی مردم به خوبی روشن می‌سازد.
اگر یک قرن به عقب برگردیم، در خرداد ۱۲۸۵ ه.ش[1]، ایران در تب و تاب انقلاب مشروطه بود[2]. مردم به شدت به ناکارآمدیهای دولت و نابسامانیهای مملکت معترض بودند. کشور در تلاطلم و انقلاب بود. آدمیت در صفحه ۱۶۴ از کتاب «ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران» به عوامل بازدارنده حکومت از برخورد خشونت بار با مردم نگاه گذارایی دارد. از جمله می‌گوید:
«...در موردی امیر بهادر(وزیر جنگ) در انجمن دربار پیشنهاد کرد:«شهر را مثل روسیه به توپ ببندند و مردم را تنبیه کنند». اما حاجی مجدالدوله «خیلی به امیر بهادر تند شده و حرفهای بسیار سخت گفته بود».
آدمیت می‌افزاید: «... برخی آزادیخواهان از سرکردگان ارودی نظامی شهر، تعهد اخلاقی گرفتند که در قیام مردم دست به شمشیر نبرند. آنان هم به سوگند وفاداری خویش وفادار ماندند.»
در توضیح مطلب فوق در پاورقی صفحه ۱۶۵ آمده است:
«ناظم الاسلام شرح اقدام مدیر مجمع آدمیت را می دهد که از فرماندهان فوج ساخلو شهر«قول و عهد تعهد گرفت که شلیک به مردم نکنند، و اگر حکم دولت بر شلیک شد مخالفت کنند» آنرا در وقایع جمادی‌الاول ۱۳۲۴ ذکر کرده که اوج هیجان بود.(تاریخ بیداری ایرانیان، بخش اول صفحه ۲۴۳-۲۴۴)»
مقایسه عملکرد قوای نظامی تحت امر علی خامنه‌ای، در سرکوب ملت، با رفتار متفاوت نیروی نظامی در عهد قاجار گواهی دیگر از حرکت قهقرایی ایران در یک قرن گذشته است.
--------------
[1]خرداد ۱۲۸۵ ه. ش مطابق است با june 1906 و جمادی‌الاول ۱۳۲۴ ه.ق
[2]حدود سه ماه بعد از آن تاریخ یعنی در مرداد ۱۲۸۵ ه.ش فرمان مشروطیت توسط مظفرالدین شاه امضاء شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر