وزیر آموزش و پرورش اخیرا فرموده اند:
" در برخي مراکز پيش‌دبستاني، سعي در اشاعه و ترويج عقايد منحرف همچون فرهنگ بهائيت... بوده‌است".
اول باید از آقای وزیر پرسید که منظور ایشان از فرهنگ بهایی چیست. مگر نه آنست که هر بهایی فرهنگ کشوری را دارد که در آن زندگی می کند. هر فرد بهایی از موسیقی کشور خود لذت می برد غذاهای مملکت خود را می خورد و آخر آنکه به زبان مملکت خود صحبت می کند. اما علت اینکه در . منظور آقای وزیر این بوده است که در بعضی مدارس پیش دبستانی آموزه های آیین بهایی تدریس می شود. علت آنهم بسیار واضح است چون از سالها پیش جامعه بهایی ایران برای کلاس های پیش دبستان زحمت زیادی کشیده است. کتابهای زیادی نوشته شد و کارهای متعددی انجام شد. بهاییان ایران از سالها قبل(شاید ۱۰-۱۲ سال پیش) کلاس هایی برای نوباوگان تشکیل داده بودند به "نام گلشن توحید" که بچه ها از سن ۴-۶ سالگی را شامل می شد. این کلاسها ۲-۳ روز در هفته و هر روز ۴ ساعت و برای هر طفل بهایی بود و شرکت در آن تقریبا اجباری بود.پدر و مادر ها پول ناچیزی پرداخت می کرده اند و عده ای از جوان ها، از جمله خواهر خودم، با شور و شوق فراوان به امر تربیت اطفال مشغول گردیدند. در شهر کوچکی که من زندگی می کردم سرویسی برای آمد و شد بچه در نظر گرفته شده بود. در این کلاسها تاکید عمده بر روی آموزه هایی از آیین بهایی مانند صلح عمومی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر