نگاه اول:
اسکویی‌زاده لحظه‌های زیبایی آفرید که در اجرای سنتی این اثر وجود ندارند. به نظرم پشت این کار فکر و منطق وجود داشت. اما آفرینش این زیبایی‌ها به قیمت از دست دادن زیبایی‌های آشنای این اثر تموم شد. از اون زیر بم‌هایی که شنونده‌ایرانی موقع شنیدنش چمشمشو می‌بنده و می‌خواد که ملودی بره تو جونش و کارشو بکنه خبری نیست.
دستگاه همایون در کمتر از ۴-۵ نت خودشو با تمام ابهتش نمایان می‌کنه. اما این اثر طوری هست (حتی در قسمت تک نوازی سنتور) که اگه آدم موقع گوش دادن بهش دنبال نشانه‌های دستگاه همایون نگرده، و منتظر اون فراز و فرودهای مخصوص همایون نباشه، شاید اصلا متوجه نشه که این دستگاه همایونه.
صدای سنتور اسکویی زاده هم عجیب بود، شاید بخاطر صدا برداری‌اش بوده باشه.
نگاه دوم: تهاجم فرهنگی غرب
در این اثر عده‌ای از دانشجویان دانشکده موسیقی UCSB رو می‌بینیم که به یاد گیری موسیقی ایرانی مشغولند و اجراش کنند. این نمونه‌ای از تهاجم فرهنگی غرب است! یادمه که یک سال عید تلویزیون ج.ا برنامه طنزی تهیه کرده بود که در آن یک عده از بازیگران جلف صدا و سیمای رهبر دور هم جمع شده بودند و شعر و ملودی همین آهنگ رو دستمایه هزل و هجو قرار داده بودند. این همون صدا و سیماییه که طبل جنگ بر علیه اون چیزی که اسمشو شبیخون فرهنگی غرب گذاشته می‌کوبه. برای اینکه معنی تهاجم فرهنگی رو هم بفهمیم لازمه قسمتی از سخنان رهبر ایران که مولف واژه «شبیخون فرهنگی » رو در باره موسیقی خودمون بشنویم (هرچند بنده اشمئزاز دارم که ویدئویی از این شخص رو در یادداشتهام قرار بدم، ولی چون سخن از ریاست، سخن از فضاحت است، سخن از بی‌فکری، و خیانت است باید به چهره، گفتار و افکار این فرداستناد کرد)
نگاه دوم: تهاجم فرهنگی غرب
در این اثر عده‌ای از دانشجویان دانشکده موسیقی UCSB رو می‌بینیم که به یاد گیری موسیقی ایرانی مشغولند و اجراش کنند. این نمونه‌ای از تهاجم فرهنگی غرب است! یادمه که یک سال عید تلویزیون ج.ا برنامه طنزی تهیه کرده بود که در آن یک عده از بازیگران جلف صدا و سیمای رهبر دور هم جمع شده بودند و شعر و ملودی همین آهنگ رو دستمایه هزل و هجو قرار داده بودند. این همون صدا و سیماییه که طبل جنگ بر علیه اون چیزی که اسمشو شبیخون فرهنگی غرب گذاشته می‌کوبه. برای اینکه معنی تهاجم فرهنگی رو هم بفهمیم لازمه قسمتی از سخنان رهبر ایران که مولف واژه «شبیخون فرهنگی » رو در باره موسیقی خودمون بشنویم (هرچند بنده اشمئزاز دارم که ویدئویی از این شخص رو در یادداشتهام قرار بدم، ولی چون سخن از ریاست، سخن از فضاحت است، سخن از بی‌فکری، و خیانت است باید به چهره، گفتار و افکار این فرداستناد کرد)
in asar momken ast bayangare tahajom farhangi bashad. vali na tahajom e farhangie gharb. in asar neshaneye shargh zadegi e gharbihast, ke inghadr tahte tasir in ahang gharar gereftan ke nachar an asar ra vared be farhange khod nemoodand.
پاسخحذفآوا... عنوان تهاجم فرهنگی با کنایه انتخاب شد. منظور من این بود که غربها بیشتر از خودما برای فرهنگمون ارزش قائل هستند. البته من با شما هم کاملا موافق نیستم که گفتید آنها آنقدر تحت تاثیر این آهنگ قرار گرفتند که ناچار به اینکار شدند. البته این آهنگ اثری بسیار زیبا هست که مطابق سلیقه و فرهنگ ایرانی ساخته شده و باهاش سازگار است، ولی موسیقی غرب هم دارای عظمت و شکوه خود است.
پاسخحذفاولا کسی که این آهنگ را در یو‌سی‌سنتاباربارا اجرا کرده آقای بهرام اسکویی از شاگردان پرویز مشکاتیان هست. پس صحبت از ناچار شدن غرب نیست. ایشون می‌خواست کاری انجام بده و دانشکده‌اش هم موافقت کرد.
دوم اینکه غرب همیشه فکرش، ذهنش، و توجه‌اش به هماجای دنیای متوجه بوده نشانه قدرت و دلیل فرهنگ برترشون هست. این درصورتی است که این ملای بی‌سواد زیری حتی با موسیقی کشور خودش هم سر خوش نداره.
مرسی از اینکه مطلب رو خوندی و نظرت رو نوشتی